Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Τζιχαντιστές: Αξιοποιούνται από τους δημιουργούς τους


Μάης 2013. Ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν συναντιέται με τη ...συριακή αντιπολίτευση του Αλ Μπαγκντάντι, μετέπειτα ηγέτη του «Ισλαμικού Κράτους»

             

Οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» είναι ένα καλά «δουλεμένο» εργαλείο από τους ιμπεριαλιστές, το οποίο, σε διάφορες εκδοχές, εδώ και δεκαετίες, χρησιμοποιείται για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους σε βάρος των λαών της Μ. Ανατολής.
Η σχέση τέτοιων οργανώσεων με ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια είναι πολύ παλιά. Ξεκινάει ακόμα από τη στήριξη που παρείχε η γαλλικών συμφερόντων εταιρεία διαχείρισης της Διώρυγας του Σουέζ στην ίδρυση και ενίσχυση της«Μουσουλμανικής Αδελφότητας» στην Αίγυπτο το 1928!

Η πιο γνωστή, παλαιότερη εκδοχή φανατικών μισθοφόρων που χρησιμοποιούν το Ισλάμ ως προκάλυμμα για τρομοκρατική δράση, με στόχο την προώθηση συμφερόντων αμερικανικών και άλλων δυτικών μονοπωλίων, εντοπίζεται στοΑφγανιστάν, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στο όνομα της υποτιθέμενης «ελευθερίας» μέσω «καταπολέμησης» του κομμουνισμού! Ο Ζίγκμπνιου Μπρεζίνσκι, τότε σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ,Τζίμι Κάρτερ και έκτοτε πρωτοκλασάτος παράγοντας της αμερικανικής εξωτερικής για δεκαετίες, εμφανίζεται ως βασικός «εμπνευστής» των τότε «Μουτζαχεντίν» (σ.σ. «ιερών πολεμιστών», μεταξύ των οποίων εμφανίζεται έκτοτε ο τότε πολύ νεαρός Σαουδάραβας γόνος πάμπλουτης οικογένειας Οσάμα Μπιν Λάντεν, μετέπειτα αρχηγός της Αλ Κάιντα) που εξαπολύουν «τζιχάντ» (σ.σ. «ιερό πόλεμο») κατά των λαϊκών δυνάμεων που είχαν τη στήριξη και της Σοβιετικής Ενωσης στο Αφγανιστάν. 


Αφού εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τη CIA, οι «Μουτζαχεντίν» του Μπρεζίνσκι «εξελίσσονται», περίπου μιάμιση δεκαετία μετά, στους σημερινούς «Ταλιμπάν», που τρομοκρατούν ως σήμερα τους λαούς Αφγανιστάν - Πακιστάν, βοηθώντας τους δυτικούς ιμπεριαλιστές να προωθήσουν στην περιοχή σχέδια για νέους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι τυχαίο πως η δράση των «Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν και η συνεργασία τους με την «Αλ Κάιντα» του Οσάμα Μπιν Λάντεν χρησιμοποιούνται το 2001, λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, ως πρόσχημα για την εκεί ιμπεριαλιστική επέμβαση ΝΑΤΟικών και άλλων δυνάμεων.

Η αποτελεσματικότητα των «Ταλιμπάν» όσον αφορά στην καταπίεση και τρομοκράτηση των λαών αξιοποιείται μία δεκαετία αργότερα και στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής, όπου οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ πετρελαϊκών μονοπωλίων από δυτικές και ασιατικές χώρες. Η εκεί εκδοχή οργάνωσης ισλαμιστών μισθοφόρων ακούει στο όνομα «Μπόκο Χαράμ». Αρχικά, συναντά την αποδοχή σ' ένα μέρος των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων της βορειοανατολικής Νιγηρίας, αλλά και δυσαρεστημένων αστών που επιδιώκουν μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα της αστικής εξουσίας. 


Το έκτρωμα των τζιχαντιστών της «Μπόκο Χαράμ» με την πάροδο των ετών έχει εξελιχθεί σήμερα σε καρκίνωμα που τρομοκρατεί όχι μόνο το νιγηριανό λαό, αλλά και τους λαούς γειτονικών χωρών όπως του Νίγηρα, του Τσαντ και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, δημιουργώντας τα εναύσματα για τη συγκρότηση περιφερειακής στρατιωτικής δύναμης, που υποτίθεται πως δρα υπέρ των λαών της περιοχής, αλλά στην πραγματικότητα εντείνει τον κλοιό καταπίεσης και ανοίγει το δρόμο, πάνω στην «καμμένη γη», για την ισχυροποίηση ξένων μονοπωλίων και ντόπιων πλουτοκρατών.

Στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας εμφανίζεται η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», προκαλώντας αλυσιδωτά ενδοαστικές αλλαγές εξουσίας σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις της Λιβύης και την ανατροπή της κυβέρνησης του Μουαμάρ Καντάφι από φανατικούς ισλαμιστές, της Αιγύπτου και την ανατροπή του τότε Προέδρου, Χόσνι Μουμπάρακ και την περίπτωση του δυτικοαφρικανικούΜάλι, όπου η δράση αυτονομιστών Τουαρέγκ και φανατικών ισλαμιστών απειλεί τη χώρα με διχοτόμηση και δημιουργεί το πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Γαλλίας και της ΕΕ (ώστε να προωθηθούν τα συμφέροντα του γαλλικού ενεργειακού κολοσσού AREVA).

Σύντομα ξεσπά την άνοιξη του 2011 και ο πόλεμος στη Συρία, όπου αρχικά δυτικοί ιμπεριαλιστές θεωρούν πως η ανατροπή του Σύρου Προέδρου,Μπασάρ Ασαντ, θα είναι το ίδιο «εύκολη και γρήγορη υπόθεση» όπως συνέβη σε Λιβύη και Αίγυπτο. Οταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται, οι μυστικές υπηρεσίες Αμερικανών, Ευρωπαίων, Τούρκων, αλλά και Αράβων ιμπεριαλιστών (με πρώτες το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία)πρωτοστατούν στη δημιουργία των σημερινών τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Ο Αμερικανός γερουσιαστής και πρώην διεκδικητής του προεδρικού θώκου των ΗΠΑ με το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, Τζον Μακέιν, παίζει ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο στη δημιουργία τους και δε διστάζει ακόμη και να φωτογραφηθεί με το μετέπειτα αρχηγό του «Ισλαμικού Κράτους»,Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.

Ο βρώμικος ρόλος των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» σε Συρία και Ιράκ είναι γνωστός, όπως είναι γνωστά και τα εγκλήματα που διαπράττουν καθημερινά σε βάρος των λαών της περιοχής, προκαλώντας τεράστιες ροές προσφύγων προς την Ευρώπη. Μετά τις επιθέσεις μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» τον περασμένο Γενάρη στα γραφεία του γαλλικού σατιρικού περιοδικού «Σαρλί Εμπντό» και τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι, είναι φανερό πως θα προωθηθούν νέα ασφυκτικά κατασταλτικά μέτρα, όχι μόνο κατά των προσφύγων που προέρχονται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, αλλά και κατά των λαών της Ευρώπης που συνεχίζουν να μετράνε νέες θυσίες, με στόχο τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, που δεν έχει καταφέρει να ορθοποδήσει από την οικονομική κρίση του 2009.

Σε τέτοιες συνθήκες, είναι φανερό ότι με φόβητρο τις τελευταίες ή και νέες τρομοκρατικές επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι ή και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δε θα διστάσουν να περιστείλουν ακόμα περισσότερο ελευθερίες και δικαιώματα. Στο χέρι των λαών είναι να αποτινάξουν, με τον αγώνα τους, το ζυγό της εκμετάλλευσης των καπιταλιστών, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που γεννάνε και αξιοποιούν τέτοια φαινόμενα όπως οι τζιχαντιστές.

                                         Ριζοσπάστης 17-11-2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου